Brutalne prawdy, z którymi mierzymy się jako dorośli #2

#1.

Świat nie zatrzymuje się, gdy umiera ktoś, kogo kochasz i potrzebujesz.

#2.

Odkrycie, że ludzie bez empatii istnieją. I trudno ich rozgryźć – nawet po wielu latach kontaktu z nimi.

#3.

Kiedy byłem dzieckiem, myślałem, że dorośli wszystko rozgryźli i nie mogłem się doczekać, kiedy dorosnę, żeby być taki jak oni. HA, HA.

#4.

Kościoły to po prostu firmy, które zbierają nieopodatkowane pieniądze i świadczą bardzo niewiele rzeczywistych usług.

#5.

Odkrycie, że można płacić czynsz w wysokości 1700 zł miesięcznie, ale nie można uzyskać kredytu hipotecznego z ratą 1500 zł miesięcznie.

#6.

Zostałem wychowany w przekonaniu, że pójście na studia i zdobycie dyplomu zagwarantuje mi w przyszłości dobrą pracę, która pozwoli mi godnie żyć.

#7.

Myślałem, że gdy dorosnę, wyprowadzę się, będzie pięknie, odnajdę się w dorosłym świecie i w zasadzie przełączę się w tryb rejsowy. Teraz jestem po czterdziestce i wszystko jest pogmatwane jak cholera.

#8.

Że cięższa praca nie oznacza wyższych zarobków czy awansu.

#9.

Odkrycie, że twoi rodzice też są ludźmi, ze słabościami lub wadami, na które byłeś ślepy, gdy byłeś młody.

#10.

Odkrycie, że twój partner już cię nie kocha, ale po prostu boi się cię zostawić.

#11.

Nie mogłem uwierzyć, że licealny sposób myślenia ludzi nigdy się nie kończy, co widać teraz u 60-latków na Facebooku.

#12.

Że tak naprawdę nie ma „dorosłych”. Każdy po prostu robi, co w jego mocy.

#13.

Nie ma sprawiedliwości, nie ma pokoju i nigdy ich nie było.

W poprzednim odcinku