Życie od kuchni - czyli o pracy kucharza IV

Jak już wiemy z poprzednich artykułów, nie zawsze kucharz jest jak ten z telewizji, który gotuje na świeżutkich produktach prosto z wielkiej spiżarni Makro czy co tam w TV pokazują.
W swojej karierze spotkałem się z wieloma sposobami ugotowania tych samych dań. Jeśli czytają to kucharze, to nie będzie dla Was nic nowego, bo pewnie się z czymś takim też spotkaliście.

Od razu powiem: jak zawsze to tylko moje wspomnienia i moje doświadczenia, jestem za gotowaniem "po bożemu", czyli niech gość poczeka na jedzenie 10 min dłużej, ale niech dostanie smakową petardę przygotowaną z klasą.

1. Barszcz czerwony - woda, vegeta, czosnek, majeranek, koncentrat buraczany, sól, pieprz, cukier.

Tak to niestety może wyglądać, że pijąc swój pyszny barszcz tak naprawdę pijesz koncentrat z vegetą. Ale kto by czuł różnicę na weselu o 1 w nocy, kiedy się jest zaprawionym.
Czemu? Bo szybciej, bo taniej, bo kucharz nie umie barszczu ugotować.

2. Sosy (różne) - woda, vegeta, składnik główny, np. koperek, papryka, cytryna, trochę śmietany, zasmażka.

Przy czym jeśli mówimy o zasmażce, to nie jest często ta zrobiona na masełku z mąką, tylko kupowana gotowa w granulkach, gdzie w skład wchodzi najczęściej: olej palmowy, mąka, jakaś pochodna karmelu czy cokolwiek, żeby zabarwiło plus jakieś E-303 czy inny (wybierz sobie) numer w celu zakonserwowania tych pyszności.

3. Żurek - tutaj nigdy nie potrafiłem zrozumieć, dlaczego tak często kucharze używają żurku w proszku... Niestety panuje chyba przekonanie, że żurek na zakwasie jest trudniejszy do zrobienia. Nie ma różnicy wg mnie poza tym, że trzeba wybrać dobry smakowo zakwas.

4. Sos pieczeniowy ciemny - mistrzostwo świata. Co kucharza widzę, to z czego innego zrobi.

Myślicie: ale przecież sama nazwa wskazuje, że jak pieczeniowy, to z pieczeni albo z czegoś pieczonego (kości na przykład).

No nie do końca tak widocznie musi być. Za pomocą odpowiednich przypraw (pomijam gotowy sos w proszku), można zrobić pieczeniówkę do wieprzowiny nawet z kurczaka czy z jakiejkolwiek fimy (fima - "sok" lub tłuszcz pozostały po upieczeniu mięsa) i gwarantuję, że zwykły zjadacz chleba nie będzie widział różnicy.

5. W jednej knajpie, gdzie gościłem dosyć krótko (jeśli miejsce, w którym pracowałem nie szanowało gości i sprzedawano tam totalny syf, to uciekałem, ponieważ moje sumienie nie pozwalało mi dawać gówna do jedzenia), było zamawiane mięso mielone z wieprzowiny. Było to najtańsze co znaleźli w hurtowni, podczas smażenia tak śmierdziało, że strach było podejść do garnka z obawy przed nagłym refluksem żołądka. Ale jak zwykle tona przypraw, potem druga tona i po trzeciej zabijało się smak i zapach i sprzedawało jako pyszne spaghetti bolognese lub hamburgery.

Istnieją również "cudowne rozmnożenia". Kiedy brakuje nam sosu lub mamy za mało zupy, to jak zwykle do gry wchodzi nasza niezastąpiona vegeta, woda, ewentualnie dodatek smakowy typu papryka, i oczywiście zasmażka, jeśli to sos.

To tak z grubsza, co pamiętam.

Dzięki za odzew w komentarzach i prywatnych wiadomościach. Głownie dzięki Waszym prośbom powstał kolejny artykuł - w odpowiedzi na zawierane tam pytania.

Jak zwykle nie generalizuję, ale opisuję możliwe scenariusze, z którymi miałem styczność.

Jeśli jest jeszcze jakaś kwestia, której nie poruszyłem, a Was ciekawi, piszcie w komentarzach, a postaram się odpowiedzieć i opisać jak to wygląda z tej drugiej strony.