- Proszę się przygotować do zdjęcia.
- A co ja? Czesać się mam? Robimy jak jest.
- Ale proszę, śmiało, przy lusterku chociaż zerknąć, czy wszystko równo leży.
- Dooobra tam, robimy.

Cyk, Cyk.

- Proszę spojrzeć na zdjęcia, wybieramy.
- O paaaaaaanie, jak ja wyszłam na tych zdjęciach. Lepiej coś włosy poprawię, kołnierzyk wyrównam.

- Ile to kosztuje i czemu tak drogo? Ha ha ha.

Ha,
ha,
ha
...
bynajmniej.

Klientowi robi się minimum sześć zdjęć legitymacyjnych, po czym pokazuje się po trzy sztuki, z których klient odrzuca po jednym najsłabszym. Metoda sprawdzona, niezawodna, przynosząca najlepsze rezultaty w najkrótszym możliwym czasie.

- Proszę zerknąć, z tych trzech zdjęć odrzucamy najgorsze, które mam wyrzucić?
- He, he, a czemu najgorsze?
- Taka metoda jest najskuteczniejsza.
- Ale ja nie chcę najgorszego wybierać.
- Inaczej będzie trudno i długo.
- A ja chcę zostawiać najlepsze.
- Proszę bardzo, to które zostawiamy?
- Lewe i środkowe zostaje.
- Czyli prawe mam odrzucić?
- Tak.
- Na pewno?
- Tak, prawe najgorsze, odrzucamy.

- Klisza nie pękła? He, he, he.

He,
he,
he
...
bynajmniej.

- Ale dlaczego pan mi pokazuje tylko trzy zdjęcia? A może ja chcę wszystkie naraz zobaczyć i ocenić? Albo jeszcze jakoś inaczej? Dlaczego pan mi narzuca, jak ja mam to robić?

"Bo ja się na tym znam" - chciałoby się powiedzieć.

- Ależ nie ma problemu, jak pani sobie życzy?
- Proszę mi pokazać wszystkie sześć i wtedy zdecyduję.
- Proszę bardzo, ale może pomogę? Jak coś odrzucimy, to będzie łatwiej.
- Nie! Poradzę sobie, już się pan o mnie nie martwi.

20 minut później.

- Już pani zdecydowała?
- Jeszcze nie... Nie mogę się zdecydować, za dużo tego.

- Już drugi raz jestem, to może jakaś zniżka? Hu, hi, hi.

Hi,
he,
hu
...
bynajmniej.

- Dzień dobry, mam kartę stałego klienta i chciałbym się dowiedzieć, jakie rabaty w tej chwili mi przysługują.
- A kiedy, jeśli mogę spytać, ją pan otrzymał?
- Dość dawno to było, pan tu jeszcze nie pracował na pewno, ale nie ma na niej daty ważności, więc jest bezterminowa, a mi jako klientowi, zgodnie z regulaminem, przysługuje prawo do korzystania z niej.
- Rozumiem, pozwolę sobie jednak poddać w wątpliwość przedstawione fakty.
- O co panu chodzi? Ja żądam, żeby obsłużono mnie jak stałego klienta i doliczono do usługi rabat. To jest pana obowiązek, a moje prawo. Nie wolno ani zakłamywać, ani naginać regulaminów!
- Oczywiście, przepraszam, nie ma problemu. Jakie zamówienie pan składa?

[składa zamówienie]

- Poproszę jeszcze kartę stałego klienta, żebym mógł doliczyć rabat.
- Ale ja, ja... jej nie mam przy sobie. Pewnie macie mnie w systemie, nazwisko podam.
- Nie ma potrzeby, zgodnie z regulaminem, który pan wnikliwie przebadał, klient chcący otrzymać rabat musi okazać swoją kartę zniżkową, ale nie ma problemu, może pan, zgodnie z regulaminem, okazać ją przy odbiorze.
- Aha, no dobra. Czyli... czyli jak nie będę jej miał, to zapłacę całkiem normalnie?
- Spokojnie, przecież wiemy obydwoje, że pan ją znajdzie i nie będzie żadnych problemów. Gdyby jednak zdarzyło się inaczej, to cóż, obowiązują ceny zgodne z cennikiem, przecież nie można naginać reguł, prawda?
- No tak... Tak, tak.

Tak naprawdę w całej historii istnienia zakładu nie było ŻADNYCH kart stałego klienta ani innych kart rabatowych dla klientów.

- I jak, wyszło coś? Hue, hue, hue.

Uooo,
ho,
ho
...
bynajmniej.

- Pan mi wywoła te zdjęcia z wakacji, tylko mnie pan tam wyfotoszopuje na nich, hi, hi, trochę odchudzić, tutaj zmarszczki wygładzić, tam zęby wybieli, a na tym na przykład zdjęciu, to dobrze by było, jak by pan....
- Ale pani zdaje sobie sprawę z tego, że ja biorę za moją pracę pieniądze?
- Jak to? Nie rozumiem.
- Za retusze i obróbkę 60 złotych za godzinę. Tu jest 200 zdjęć, to jest kilka dni pracy non stop.
- Eee... yyy... Czyli ile to będzie kosztować?
- Tak mocno na oko to pójdzie w tysiące.
- Ha, ha, ha, ale pan się dał nabrać, przecież ja żartowałam, hi, hi, hi.

- Dzień dobry, ile kosztują cztery zdjęcia do dowodu?
- Dzień dobry, 20 złotych.
- O, to dobrze, to ja poproszę jedno, bo mam akurat 5 złotych.