Uzależnienie od komputera to straszna rzecz - ostrzegają lekarze, nauczyciele, księża, hydraulicy... Jednak styl życia geeka ma też swoje pozytywne strony. Takie jak na przykład te 10 mebli, którymi żaden szanujący się geek by nie wzgardził.
Półka typu Pac-Man
Odpowiedź na to pytanie będzie bardziej zaskakująca niż można by się spodziewać. Na pewno nie jest to żadna forma słodyczy, choć z wyglądu może przypominać owocowe cukierki. Może hipsterskie sznurówki do glanów?
Łunochod był odpowiedzią ZSRR na sukces załogowych misji amerykańskich na przełomie lat 60. i 70. Były to pierwsze łaziki używane w badaniach kosmicznych. Dziś każdy kto chciałby bliżej poznać historię sowieckiego podboju Księżyca może zapoznać się bliżej z programem w moskiewskim muzeum.
Łunochod-3 w konfiguracji po lądowaniu, na chwilę przed zjechaniem na powierzchnię Księżyca.
Misja Łunochod-3 została zaplanowana na rok 1977, ale została anulowana i pojazd nigdy nie poleciał w kosmos.
Korpus łazika został zbudowany ze stopu magnezu i pokryty 20-centymetrową warstwą izolacyjną. Wewnątrz znajdowała się aparatura badawcza.
Duża antena miała służyć do komunikacji z Ziemią.
System kamer stereoskopowych w tamtych czasach był szczytem osiągnięć technicznych.
Górna pokrywa łazika miała za zadanie nocą chronić elementy przed nadmiernym wychłodzeniem, a w czasie dnia przed przegrzaniem.
Konstrukcja lądownika była oparta na 4 dużych zbiornikach paliwa.
Składane trapy, po których miał zjechać łazik.
Rozłożona stopa lądownika.
W muzeum ma powstać kompletna wystawa poświęcona badaniom Księżyca.
Przed księżycową misją przeprowadzano próby za pomocą modeli i robotów testowych.
"Załoga" Łunochoda składała się z 11 osób. Tak wyglądało centrum kontroli.
A to jeden z pierwszych księżycowych kierowców - Wieczesław Dowgań.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą